Epoka e Errët Shqiptare

Greqia dhe minoriteti grek në Shqipëri Ka shumë që mendojnë se meqë Greqia nuk njeh minoritetin shqiptar, atëherë edhe ne të duhet bëjmë të njëjtën gjë me minoritetin grek, dmth mos ta njohim atë dhe t'ia kufizojmë të drejtat. Shumë sharlatanë pellazgologë e kanë mbështetur e promovuar publikisht këtë mendim. Më poshtë do të argumentoj pse ky mendim është krejt i gabuar, i bazuar në  arsyetime të cekëta e në padije.

Dy faqet e para të listës së dëshmorëve të Brigadës I Sulmuese, që gjendet në fund të historikut të kësaj brigade. Janë 14 faqe të tilla. 1100 djem e vajza nën moshën 23 vjeç, që nuk u plakën asnjëherë. Çdo brigadë ka një listë të tillë. Këto janë vetëm listat e periudhës së brigadave, pa llogaritur ato të batalioneve, çetave e njësiteve guerile. Diskutim të gjerë e me shumë kundërshti ka ngrënë tema e dëshmorëve të atdheut gjatë luftës së dytë botërore. Shifra e famshme 28 000 dëshmorë është interpretuar nga gjithë anti LANÇ-istët si një tentativë e regjimit të Hoxhës për të fryrë në mënyrë të gënjeshtërt numrin e luftëtarëve të rënë të UNÇSH e për rrjedhojë edhe madhësinë e rëndësinë e Luftës Antifashiste Nacional Çlirimtare.

Në përshkrimin e ngjarjeve dhe konflikteve në historinë e shqiptarisë nuk janë përdorur asnjëherë termat "konservatorë" dhe "progresistë". Nuk i gjen si koncepte as në librat e historisë, as në artikuj e ese, as në dokumentarë, as në diskutime e debatet televizive. Askund. Janë përdorur gjithëfarëlloj termash e etiketimesh për palët pjesëmarrëse në ngjarje, por asnjëherë këto të dyja. Sikur e drejta e përdorimit të tyre t'u përkiste vetëm zhvillimeve historike të një bote tjetër, përgjithësisht asaj perëndimore, ndërsa për zhvillimet historike në Ballkan, për një arsye që nuk dihet, përdorimi i tyre është sakrilegj.

Është folur e stërfolur për krimin e organizuar shqiptar. Ai është vënë sa e sa herë në qendër të vëmendjes. Për të janë ngritur legjenda, janë bërë analiza, janë nxjerrë konkluzione, janë hedhur akuza. Shpesh herë është fajësuar ligësia e politikës, herë të tjera kultura dhe mentaliteti shqiptar. Jo rrallë herë shqiptarët janë etiketuar si popull me tendenca kriminale, si nga të huajt ashtu edhe nga vetë shqiptarët, cilësime këto që kanë ndikuar në rritjen dhe zgjerimin e kulturës së vetëpërçmimit tek shoqëria shqiptare.

Të shumtë janë ata që kanë një mendim për politikën, sidomos për komunizmin, veçanërisht në Shqipëri. Për arsye që dihen. Po t'u merrje mendimin, shumica dërrmuese, padyshim, që do të të shpreheshin se komunizmi është një sistem diktatorial, totalitar i drejtuar nga një grup i vogël njerëzish, që shtyp popullin, mbyt krijimtarinë e iniciativën individuale dhe krijon varfëri.  Ndërsa një pakicë do të shpreheshin se komunizmi është një utopi, një sistem ideal që nuk mund të gjejë asnjëherë aplikim sepse në thelbin e njerëzimit qëndron makutëria dhe lakmia. Pra, për disa komunizmi është mishërimi i të keqes mbi tokë, për shkak të ngjarjeve historike, ndërsa për të tjerë komunizmi është aq i përkryer saqë nuk mund të zbatohet asnjëherë.

…dhe çfarë mund të mësojmë nga protesta për Luizin e Big Brother. Koha e leximit: rreth 30 minuta Kur u zhvillua protesta për Luizin, ishin të shumtë ata “intelektualë” e figura publike që, në vend që të reflektonin e të nxirrnin mësime nga ngjarja, nxituan të dilnin me deklarata të hidhura në Facebook, në të cilat shprehej haptazi përçmimi që ndjenin ndaj shoqërisë shqiptare në përgjithësi dhe evidentohej, shpesh me tone vulgare, paaftësia apo papjekuria e supozuar të shqiptarëve për tu ngritur në protesta politike për çështje që kanë ndikim në jetët e tyre si qytetarë të Shqipërisë, duke i krahasuar ata me protestuesit në Francë. Por konkluzionet e tyre ishin të nxituara, të nxjerra jashtë kontekstit dhe destruktive. Ato jo vetëm që nuk e ndërgjegjësojnë publikun që të ngrihet në protesta, por nxisin përhapjen e kulturës së vetëpërçmimit, që edhe kështu siç është, është kthyer në një epidemi për shoqërinë shqiptare.

Koha e leximit; 15 minuta Edhe pse kanë kaluar 3 dekada që nga rënia e diktaturës dhe Tirana është zgjeruar shumë, si në shtrirje gjeografike, ashtu edhe në numrin e popullsisë, duket se qyteti nuk po arrin dot të dalë nga faza e maturimit ku është tani për tu shndërruar në një metropol të vërtetë modern të të gjithë shqiptarëve. Zgjerimi i qytetit duket sikur është rezultat i një kaosi pa kontroll, pa rregulla, pa logjikë ekonomike e urbanistike dhe më e rëndësishmja pa një perspektivë për të ardhmen e banorëve, bizneseve dhe brezave të rinj. Sot Tirana është thjeshtë një qytet i madh, i mbingarkuar, dhe kaq.

"Oligarkët”, kemi një jetë që e dëgjojmë këtë term. Pasohet zakonisht nga terma të tjerë plotësues si “kapja e shtetit”, “njerëzit e pushtetit”, “një grusht njerëzish pranë qeverisë”, “elitat ekonomike”, “interesat e tyre personale”, “vjedhja”, “korrupsioni”, etj. 

Shënim:  Për të kuptuar më mirë sfondin ideor të këtij shkrimi mund t’i referoheni shkrimeve me titull " Sharlatanë të të gjitha kohërave, bashkohuni! ", “ Neo-helenizmi dhe shqiptaria ” dhe “ Kush e nisi debatin mbi origjinën e shqiptarëve? ”. Në formën që ka marrë kohët e fundit në debatin mediatik publik, ideologjia neo-pellazge, ajo që promovojnë disa "studiues" lartë e poshtë nëpër media e nëpër botime, është një kopje e dalë boje e neo-helenizmit pasi, ashtu si kjo e fundit, ushqehet nga një ndjesi e thellë inferioriteti ndaj kulturës së kultivuar historike. Njësoj si neo-helenistët, të cilët kanë nevojë të justifikojnë idetë e rreme të madhështisë që kanë për veten duke përvetësuar padrejtësisht arritjet kulturore e shkencore të njerëzve të lashtësisë, ashtu edhe neo-pellazgjistët kanë nevojë të justifikojnë mangësitë e tyre intelektuale në raport me dijet e kultivuara, duke i dhënë shtysë fantazisë së shfrenuar e duke p...

Koha e leximit: 15 minuta Fundi i një epoke Epoka e errët shqiptare* tashmë ka marrë fund. Me shpalljen e pavarësisë së Kosovës në vitin 2008 dhe pranimin e Shqipërisë në NATO në vitin 2009, sulmet politike e ushtarake ndaj shqiptarëve janë tashmë një kujtim i hidhur i së shkuarës. Shqiptarët në rajon kanë hyrë tani në fazën e ndërtimit të shoqërive demokratike, vendosjes së ekuilibrave socialë dhe zhvillimit normal ekonomik. Ky nuk është një zhvillim i dirigjiuar nga një autoritet qendror, si ai i periudhës së komunizmit, por një zhvillim gradual që vjen si rezultat i rilidhjes së marrëdhënieve normale njerëzore dhe dinamikave natyrale demografike, sociale e ekonomike. Shqiptaria ka hyrë zyrtarisht në periudhën e tranzicionit paqësor. Kjo do të thotë se veprimet politike e ekonomike të shqiptarëve nuk do të jenë më të kushtëzuara nga nevoja për t’i mbijetuar persekutimit ideologjik por nga interesat e pastra sociale e ekonomike të një s...

Jo rrallë herë kemi vënë re sesi në media e në publikime të ndryshme, dhe kudo ku ka informacion për Shqipërinë, veçanërisht në analiza historiko-politike, si të brendshme, ashtu edhe të huaja, Shqipëria dhe shqiptarët krahasohen pa të drejtë me shtetet e zhvilluara Evropiane dhe arritjet e tyre në fushat e ekonomisë, politikës, arsimit, artit, shkencës, etj. Analisti nuk ngurron të tregojë se si shqiptarët nuk ishin në gjendje të merrnin këto apo ato vendime politike, nuk arritën të ndërmerrnin këtë apo atë nismë ekonomike, dhe nuk ishin në gjendje të kryenin këtë apo ato reformë sociale duke lënë të kuptohet, e duke na e përsëritur për të njëmijtën herë herë faktin që, me sa duket, shqiptarët nuk na paskëshin qenë të aftë që ecin me të njëjtin hap me pjesën tjetër të Evropës. A thua se shqiptarët i kishin të gjitha mundësitë dhe rrugët e hapura, a thua se bota ka qenë gjithmonë një vend për konkurencë të lirë e të ndershme, por shqiptarëve nuk ...

Në mentalitetin shqiptar ekziston një konfuzion në lidhje me kuptimin e termit politikë dhe politikan. Shumë njerëz nuk janë në gjendje të bëjnë dallimin mes politikës konstruktive dhe asaj destruktive, mes politikanit të aftë dhe atij të paaftë. Prandaj, më poshtë do përpiqem të jap një shpjegim të thjeshtuar të këtyre koncepteve.